ကံၾကမၼာဆုိး..ကုိဖိတ္စာေ၀တဲ ့ည..........
အဲဒီညကမ်က္လုံးေတြ...အေမွာင္ခ်
လုိက္တာ ....
ခႏၱာကုိယ္က.....ေပါက္ကြဲၿပီး...
.မသိစိတ္က..အေလလြင္ ့...
လူေပါင္းမ်ားစြာက....ထိမ္းခ်ဳပ္
ပဲ့ ကုိင္.......
နားၾကပ္တပ္ထားတဲ ့တစ္ေယာက္ရဲ ့အဆုိမိန္ ့က......ေဆးေရွာ့....
အသက္တစ္တစ္ခုဆုံးရႈံးမွာထက္....
အမႈကုိေၾကာက္တဲ ့....ေနရာ...။
သြားပါ..သြားသင္ ့တဲ ့ေနရာ...သြားပါ.....အနာဒဏ္ရာေတြ
ၿပည္ ့နက္ေနတဲ ့..
ေဆး ့ရုံ............
ငါ ့ရဲ ့ရင္ဘတ္မွာ.....မီးေတြကၽြမ္း
ငါ ့ရဲ ့မ်က္ႏွာမွာ......ဒဏ္ရာေတြ
ငါ ့ရဲ ့လက္မွာ.....ၾက ုိးေတြနဲ ့
ငါေၿခေထွာက္မွာ.....ၾက ုိးေတြနဲ ့......။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ ့...ခန္းမမွာ..
မုိးခ်ိန္း..သံ...ကတစ္ရုံလုံးညံ
လုိ ့...
ေမာ္ဖိန္း...ခုႏွစ္...လုံးကုိၿ
ခားၿခားနားနား
ရုိက္သြင္းလုိက္တယ္........။
ၿငိမ္သတ္မႈက...စစ္ပြဲတစ္ပြဲၿပီး
ကစတလင္းၿပင္..
ခႏၱာကိုယ္ကတစဆီ..ေလဟုန္စီး
.....
မသိစိတ္က..အေလလုိက္ေနတုန္း.....
..
ႏွလုံးသားက...ဒိတ္ေအာက္ေတာ ့မဲ ့နာရီတစ္လုံး....
ယမမင္းက....သူဆီေက်ာ ့ေက်ာ့ေမာ ့ေမာ ့လာခဲ ့ရန္
သ၀ဏ္လႊာ..ပါးၿပီး....အလွၿပင္သမာ
းပါထည့္လႊတ္ေပးခဲ့။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ...အၿပာေရာင္...
ဆုိး.....
အည ုိေရာင္သန္းေနတဲ ့..မ်က္ႏွာကုိ....အလွၿပင္......
.။
ယဥ္ယဥ္ေလးေၿပာခ်
လုိက္တာ.....
လက္လႊတ္လုိက္..ပီ...(လက္လႊတ္လုိ
က္ပီ)......ဆုိ တဲ ့စကားက.....။
၃၆...နာရီ...ေလာက္အလည္သြားေနတဲ ့....မသိစိတ္က
ခႏၱာကုိယ္ကုိ....မ်က္ႏွာခ်ဴိေသြး..
ေဆးရဲ ့ရုိက္ခ်က္.......ၾက ုိးေတြရဲ ့ခ်ည္ေႏွာင္မႈၾကားကေန.....
ႏႈတ္ခမ္းကေန...ထြက္က်လာတဲ ့အသံက....
ေရ...........ေရတစ္ခြက္ေလာက္ေသာ
က္ပါရေစ......။
ခပ္ညစ္ညစ္...ကံၾကမၼာဆုိးေတြမ်ား
အန္ခ်လုိက္တာ....
မဲနက္လုိ ့......။
နာက်င္မႈေတြ...ေဆးရဲ ့...တန္ခုိး..ေတြက.....
အသာအယာေခ်ာ ့သိပ္ခဲ ့...........။
ကည္လင္ေနေသာေနေရာင္....က..မ်က္ႏ
ွာကုိလႈပ္ႏႈိး
အိမ္နဲ ့မတူေသာရံ ့နံ ့ကႏွာေခါင္းနဲ ့မယွဥ္ပါး
ေဆးစစ္ခ်က္ရဲ ့....အေၿဖက....သုည...
လက္မွာ..အပ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ....
..........
ၾက ုိးရာေပါင္းမ်ားစြာ..က.....အတိ
တ္ဆုိးကုိ
ေခ်ာက္လန္ ့ေနခဲ ့....။
ငါ.....ေလာကၾကီးကုိခဏအဆက္သြယ္ၿဖတ္ၾကည္ ့တာပါလား............။
ရေ၀မုိး(မ.ခ)
No comments:
Post a Comment